Complete fotoreportage: De historie van een Austin brandweerauto in Dinxperlo
Net zoals in elke gemeente in Nederland, was ook in Dinxperlo het college van Burgemeester en Wethouders verantwoordelijk voor de brandveiligheid. Dit college en de gemeenteraad waren bepalend voor de kwaliteit en omvang van het materieel dat de plaatselijke brandweer ter beschikking had voor het bestrijden van brand en ander onheil.
Veel brandweerkorpsen kregen na de tweede wereldoorlog de beschikking over materieel dat was gebouwd op voormalige legervoertuigen. Zo had de brandweer in Dinxperlo een Chevrolet 3 ton chassis, met een opbouw afkomstig van een Duitse ‘Funkwagen’, in dienst.
Wat nu de directe aanleiding was om tot aanschaf van een nieuwe brandweerauto over te gaan is helaas niet bekend.
Duidelijk is wel dat men begin 1955 actief op zoek was naar een nieuw voertuig. Offertes van onder meer R.S. Stokvis & Zonen N.V. voor een Austin FT-105 chassis werden beoordeeld. Uiteindelijk werd op 14 november 1955 door garage Weekenstroo uit Winterswijk het Austin 3KBN chassis geleverd en kreeg Brandspuitenfabriek Van Bergen uit Heiligerlee op 27 januari 1956 van het college opdracht tot het leveren van de nieuwe autospuit voor de som van fl. 14665,-.
Het bouwjaar van dit chassis is 1954. Waarschijnlijk was dit de meest voordelige oplossing.
De toenmalig commandant van het Dinxperlose korps had kennelijk niet zoveel vertrouwen in de beoogde leverancier en schreef op 7 november 1955 een brief aan het college met het advies om te kiezen voor Boudewijn of Kronenburg. Beiden waren in die tijd gerenommeerde opbouwers van brandweervoertuigen. Hij baseerde zijn betoog op klachten die een collega commandant in de buurtgemeente Wisch had over Van Bergen. Bovendien had hij zich bij een tentoonstelling in ‘s-Hertogenbosch zelf overtuigd van de kwaliteit van de voertuigen van Boudewijn en Kronenburg. Zijn advies werd echter door het college van B&W ter zijde gelegd en Van Bergen begon aan zijn opdracht.
Een trotse bemanning kon in de loop van 1956 de Austin in gebruik nemen.
Bij timmerbedrijf Agterhof in de Weverstraat werd een demonstratie gegeven met de nieuwe aanwinst. Uiteraard waren ook leden van het gemeentebestuur bij dit gedenkwaardige moment aanwezig.
Uiteraard bleef de inzet van de Austin niet beperkt tot deze gelegenheid. Hij was immers aangeschaft om branden te bestrijden en als het aan de brandweerlieden lag, liefst met enige regelmaat. En die branden kwamen er. Om er een paar te noemen: de brand die op 27 december 1966 klompenfabriek Klompenhouwer aan de Wilhelminastraat in de as legde.
Of de grote brand bij Jansen Meubelhandel aan de Anholtseweg op 18 augustus 1971. Of de brand bij de fam. Liebrand aan de Heelweg te Dinxperlo.
Een van de laatste, spraakmakende, wapenfeiten van de Austin in actieve dienst was wel de brand in de ABN bank en de daarboven gelegen woning op 20 december 1976. Als het aan de inspectie voor het brandweerwezen had gelegen had de Austin deze laatste brand al niet eens meer meegemaakt. Op 31 maart 1971 schreef deze dienst in een uitgebreid rapport dat er nogal het een en ander mis was met het voertuig. De boodschap aan het gemeentebestuur was dat men er goed aan deed om geen geld meer aan de Austin te besteden. Kennelijk was men niet bijzonder onder de indruk van het inspectierapport en de genoemde mankementen. Pas 6 jaar later in 1977 werd de Austin afgedankt en maakte plaats voor een nieuwe Mercedes-Benz LAF1113/42 tankautospuit.
De eigenaar van een plaatselijk taxibedrijf kocht de Austin vervolgens van de gemeente. Voordat hij de nieuwe aanwinst in zijn eigen garage kon parkeren, moest eerst het ladder-rek er af.
Een ijzerzaag bracht uitkomst. Waarschijnlijk was de prijs voor oud-ijzer op dat moment niet al te hoog, zodat het rek bewaard bleef voor de volgende eigenaar, een antiquair uit Terborg.
Deze gebruikte de bejaarde brandweerauto als speelobject voor zijn kinderen. Maar in de antiekwereld is bijna alles handel, en zo wisselde de Austin andermaal van eigenaar. Een handelaar in Nijverdal zag wel wat in de brandweerauto en zo vertrok de Austin naar Overijssel. Totdat de antiquair uit Terborg het gezeur van zijn kinderen om de verloren speelplek beu was en de brandweerauto in 1988 weer naar Terborg terug haalde. Helaas was het plezier van de kinderen van korte duur: een zwager van een van de huidige eigenaren ontdekte het rode gevaarte in de achtertuin van de antiquair en overtuigde zich van de naam en het gemeentewapen op het voertuig……het was geen vergissing; de oude Austin uit Dinxperlo stond daar maar een beetje weg te roesten.
De hoogste tijd voor een reddingsactie. In het brandweerkorps van Dinxperlo werd het voornemen tot aanschaf besproken en uiteindelijk bleken 9 leden bereid om geld en energie te steken in het behoud van dit unieke voertuig. De overige leden en de gemeente zagen geen heil in de rood-bruine roestbak. En zo werd door 9 leden de basis gelegd voor “De Oldtimer” club.
Op 4 mei 1988 werd de Austin op naam gezet en keerde hij terug naar zijn ‘inzetgebied’ om door de club onder handen te worden genomen.